پیش بینی رضایت زناشویی براساس کیفیت ارتباط همسران با دو خانواده اصلی

پژوهش های متعدد قبلی نشان داده اند که یکی از مهم ترین پیش بینی کننده های طلاق در جامعه ایران دخالت خانواده های همسران بوده است. پژوهش حاضر به منظور بررسی نقش کیفیت ارتباط همسران با خانواده های اصلی در پیش بینی رضایت زناشویی آنها انجام گردید. 109 زن و 63 مرد متأهل به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار های مورد استفاده عبارت بودند از انریچ چهار مقیاسی و پرسشنامه رابطه با خانواده های اصلی. داده های حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد که متغیر خرسندی زوجین از ارتباط با دو خانواده، به تنهایی قادر به پیش بینی %40 واریانس رضایت زناشویی، %35 واریانس ارتباط زوجین، %28 واریانس حل تعارض و %32 واریانس تحریف آرمانی بوده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که ایجاد پیوستگی بین زوجین و خانواده های اصلی نقش مهمی در رضایت مندی زناشویی در جامعه ایران ایفا می کند. مؤلفان بر لزوم طراحی مداخلات خاص پیشگیرانه و درمانی برای ارتقای رابطه بین همسران و خانواده های اصلی تأکید می ورزند.